Mikołaj Wierzynek - wybitny przedstawiciel patrycjatu krakowskiego, bogaty kupiec, syn protoplasty krakowskiej gałęzi rodu Wierzynków (Wirzingów) Mikołaja starszego (nr 33). Był ławnikiem sądowym w latach 1344 i 1345, jako rajca krakowski został odnotowywany w latach 1347,1356,1361 i 1364. Majątek mnożył nie tylko dzięki działalności kupieckiej, lecz także bankierskiej, pośredniczył w przekazywaniu kwot pieniężnych zebranych przez kolektorów papieskich do flandryjskich bankierów. Z jego osobą w pośredni sposób łączy się wydarzenie - słynny zjazd monarchów w Krakowie we wrześniu 1364 roku (w tradycji przed długi czas błędnie za kronikarzem Janem Długoszem łączony ze ślubem cesarza Karola IV z księżniczką Elżbietą, wnuczką Kazimierza Wielkiego, który miał miejsce w roku 1363). Kongres ten został uświetniony ucztą wydaną przez radę na koszt miasta, aby godnie zaprezentować stołeczny Kraków. Jako jeden z najprzedniejszych ówcześnie mieszczan, Wierzynek był na niej gospodarzem. Istnieje przypuszczenie, że uczta wydana przez miasto mogła mieć miejsce w jego domu. Znana legenda, oparta o późniejsze o wiek w stosunku do tych wydarzeń przekazy Długosza, mówi o hojnym obdarowaniu gości, nawet srebrną zastawą ze stołów. Mikołaj był właścicielem między innymi domu w Rynku, kupił go od Andrzeja z Bochni (nr 49). Ożenił się z nieznaną z imienia córką Jana Luczmanna (nr 54), miał synów: Alberta, Jekla i Hensla.
