sygn. l.d.: I Mikulska | 1876
Na odwrocie na górnej listwie krosna nalepka (tuszem): 4976 | [...] LENOIR | [...]
Obraz zapewne jest tożsamy z dziełem prezentowanym przez artystkę na paryskim Salonie w maju 1876 roku. Pod pozycją 1471 wystawiany był Portret Pani E. G. de R..., który tak opisywano w „Bibliotece Warszawskiej“, piśmie poświęconym naukom, sztukom i przemysłowi: [...] panna Izydora Mikulska, wystawiła portret młodej kobiety. Z prawdziwą przyjemnością śledzimy od lat dwóch postęp rodaczki naszej w sztuce. Wykonany przez nią portret odznacza się wśród innych piękną karnacyą i blaskiem życia, tryskającym z wielkich ciemnobłękitnych oczu; włosy płowe lekko wiją się po nad czołem. Czarna jedwabna suknia wybornie odbija, na ciepłobrunatnem tle obrazu; podnoszą jej effekt białe koronki spadające na delikatną rękę, starannie wymodelowaną.
Bibliografia:
– Explication des ouvrages de peinture, sculpture, architecture, gravure et lithographie des artistes vivants, exposés au Palais des Champs-Élysées le 1er mai 1876, Paryż 1876, s. 183, nr 1471 [Portrait de Mme E.G. de R...];
– Biblioteka Warszawska Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi, Warszawa 1876, tom 3, s. 146.
Isidorine-Emilie Mikulska (Paryż 1845 – po 1900) była francuską malarką polskiego pochodzenia. Jej ojciec, powstaniec listopadowy Józef Gustaw Mikulski, wyemigrował do Francji w 1831 roku. Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich oraz członkiem Komitetu Narodowego Polskiego oraz Koła Polskiego w Paryżu.
W katalogach Salonów Paryskich oraz w prasie polskiej i francuskiej Mikulska figuruje jako uczennica Leona Cognieta i Charlesa Chaplina. Wystawiała na Salonach w latach 1868-1878, zbierając głównie pochwalne recenzje. Odznaczała się dużym talentem, a jej dzieła cechował niezwykły realizm. Co najmniej od 1875 prowadziła własną szkołę malarską przy rue de Clichy 64 – gdzie mieszkała, przynajmniej od 1869 roku. Jej uczennice wystawiały prace na Salonie (akwarele, obrazy olejne i malowidła na fajansie). Także jej matka wystawiała kilka razy swoje prace na Salonie. Od 1870 roku była członkiem L’Association des Artistes. W 1900 roku, w kilka miesięcy po śmierci matki, poślubiła w Paryżu młodszego o 3 lata Louisa-Paula Cressina. Jednym ze świadków był Franciszek Sapieha, kawaler Legii Honorowej i fabrykant. Poza salonami, na początku swojej kariery wystawiała obrazy na wystawach grupowych w takich miastach, jak Havre (1870), Nevers (1873), Rouen (1874). Swoje dzieła zaprezentowała również na Wystawie Nauk Antropologicznych, zorganizowanej głównie przez Polaków w ramach Wystawy Światowej w Paryżu, oraz na wystawie rysunków i grafik w galerii Durand-Ruel w 1876. Brała także udział w działalności charytatywnej, ofiarowując swoje obrazy na aukcje. Związana była także z polską szkołą w Batignolles.
