sygn. l.d.: M. G. Wywiórski
Na krosnach i odwrocie płótna pieczęcie monachijskiej firmy – składu materiałów malarskich i rysunkowych – Schachinger & Herrmann;
na górnej listwie krosna dwukrotnie numer (niebieską kredką): 613;
ponadto na ramie fragment nalepki aukcyjnej Agra-Art z czerwca 1997 roku oraz nalepki aukcyjne warszawskiego i katowickiego domu aukcyjnego.
Przez głębokie śniegi to obraz powstały we wczesnym okresie twórczości artysty. Zarówno sposób malowania, jak i tematyka obrazu wskazują na lata spędzone przez Wywiórskiego w Akademii Monachijskiej. W czasie studiów malarz pobierał nauki również poza uczelnią. Uczęszczał do prywatnych pracowni, najznamienitszych polskich mistrzów, Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego.
Prezentowana scena odwołuje się do popularnego w twórczości Wierusza motywu zimowej sanny. Spopularyzowane przez artystę sceny rodzajowe z życia polskiej wsi cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Nic więc dziwnego, że młody Wywiórski podjął temat uwielbiany przez mistrza.
Już na wczesnym etapie twórczości Wywiórski znakomicie radził sobie z pejzażem. Artysta niezwykle naturalnie odtworzył światło i przedstawił śnieg mieniący się odcieniami różu rzucanymi przez zachodzące słońce. Na tle wiejskich chat jedzie zastęp sań, mozolnie przedzierających się przez głęboki śnieg. W saniach siedzi pan w towarzystwie służby – woźnicy i mężczyzny ze strzelbą, który stanowi ochronę na wypadek ataku wilków. Ich twarze artysta namalował z niezwykłym realizmem.
Obrazy Wywiórskiego z monachijskiego okresu stanowią dużą rzadkość na rynku antykwarycznym, zatem pojawienie się tego dzieła na aukcji jest gratką dla kolekcjonerów.
Michał Gorstkin Wywiórski (Warszawa 1861 - Berlin 1926) w latach 1883-1887 studiował w Monachium; w Akademii u profesorów Karla Raupa i Nikolausa Gysisa oraz równolegle w prywatnych pracowniach Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1884 debiutował na wystawie w krakowskim TPSP, swoje prace pokazywał też w Monachium, gdzie w 1894 na międzynarodowej wystawie w Glaspalast został wyróżniony medalem za obraz Z puszczy litewskiej. W 1895 przeniósł się do Berlina, zaproszony przez Wojciecha Kossaka i Juliana Fałata do pracy przy panoramie Berezyna (1895-1896). W Berlinie zamieszkał na dłużej, a następnie przebywał w Wielkopolsce i w Warszawie. Współpracował też z Janem Styką przy panoramie Bitwa pod Sybinem (1897), a w 1900 wspólnie z Kossakiem podróżował do Hiszpanii i Egiptu, aby wykonać szkice plenerowe do zamierzonych panoram Somosierra (nie zrealizowana) i Bitwa pod piramidami (1901). Wyjeżdżał także na Litwę, wyspę Sylt, do Norwegii, Szwecji, nad Morze Północne i Bałtyk, malował w Amsterdamie, na Krymie i Kaukazie. We wczesnej fazie twórczości, pod silnym wpływem Brandta i Wierusza-Kowalskiego, malował sceny myśliwskie i rodzajowe oraz obrazy z Tatarami, Kozakami czy Czerkiesami, które przyniosły mu powodzenie na monachijskim rynku sztuki. Z czasem naczelnym tematem jego malarstwa stał się czysty pejzaż, postrzegany i malowany wrażliwie i z upodobaniem.
