Magdalena Abakanowicz, BEZ TYTUŁU, 1961

84,0 x 122,0cm - olej, płyta sygn. l.d.: Abakanowicz 61

Autentyczność obrazu potwierdzona przez Fundację Marty Magdaleny Abakanowicz-Kosmowskiej i Jana Kosmowskiego z siedzibą w Warszawie.

Magdalena Abakanowicz należy do najwybitniejszych współczesnych artystek polskich, a zakończona w ubiegłym miesiącu monograficzna prezentacja dzieł w londyńskiej Tate Modern potwierdza jej szczególne miejsce w gronie klasyków współczesności.

Jej pierwszym ważnym, samodzielnym dokonaniem stały się powstałe w latach 60. XX w. przestrzenne tkaniny, a właściwie miękkie formy rzeźbiarskie, od jej nazwiska nazywane abakanami, które wyznaczyły nowy kierunek rozwoju tkaniny. W latach 70. powstały cykle rzeźb figuralnych i niefiguralnych z płótna i materiałów utwardzanych żywicami. Następnie w latach 80. XX w. zaczęły powstawać wielkie realizacje przestrzenne z brązu czy kamienia.

Zanim artystka osiągnęła sławę jako rzeźbiarka, w latach 50. XX w. zaczynała od malarstwa. Tak wspominała ten czas: Zaczęłam od malowania. Miałam złe warunki i żadnej możliwości robienia rzeźby, a potrzebowałam dużych przestrzeni, schowania się przed rzeczywistością, która nie była przychylna. Zaczęły więc powstawać ogromne gwasze na zszywanych płótnach prześcieradłowych, dzisiaj mało znane. Potem zaczęłam to tkać, żeby móc zwijać. Fascynowało mnie, że mogłam tę powierzchnię budować nie tylko malarsko, ale i strukturalnie (Nie tylko abakany. Rozmowa z Magdaleną Abakanowicz, rozmawiała Katarzyna Bik-Pikoń, „Gazeta w Krakowie“, 23 I 1993 nr 19).

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Projekty do tkanin powstawały na papierach lub płytach pilśniowych, najczęściej w skali odpowiadającej przygotowywanej tkaninie. Były to kompozycje abstrakcyjne, mające jednak odniesienia do świata organicznego (ryb, motyli, barwnych kwiatów) np. obrazy: Ryba, 1956-57 i Irys, 1955-56. O ówczesnym malarstwie Magdaleny Abakanowicz pisała w 1959 Danuta Wróblewska: Abstrakcja form malowanych na płótnie ma daleką analogię w zjawiskach i kształtach świata organicznego. Kwitnienie, zamieranie, wzrost, cała żywotność organizmów roślinnych zapaliła wyobraźnię malarki. W płótnach Abakanowicz -Kosmowskiej tkwi stężony pierwiastek biologizmu (D.W. (Danuta Wróblewska), Tkaniny malowane Magdaleny Abakanowicz-Kosmowskiej, „Przegląd Kulturalny“, nr 16, 16 IV 1959).

Magdalena Abakanowicz (ur. Falenty k. Warszawy 20 VI 1930- Warszawa 20. IV 2017) studiowała w Gdańsku (1949-1950) i w warszawskiej ASP (1950-1954). Wykładała w PWSSP w Poznaniu (1965-1990). Od pocz. lat 60. zajmowała się tkaniną unikatową, tworząc autorskie formy przestrzenne, nazwane od jej nazwiska „abakanami“. W 1965 zdobyła Złoty Medal na II Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Sao Paulo. W latach 70. zaczęła tworzyć cykle figuralne z juty utwardzanej żywicą: „Alteracje“ (od 1974), „Plecy“ (1976-80), „Embriologia“ (1978-80), "Tłumy" (od 1986). Od lat 80. artystka uprawia rzeźbę plenerową, używając drewna, gliny, kamienia i odlewów (grupy „Tłum“, „Katharsis“ w prywatnej kolekcji we Włoszech, „Negev“ - 7 kolosalnych kamiennych kół w parku Israel Museum w Jerozolimie). W 1987 zaczęła pracę nad „Grami wojennymi“, wielkimi formami przypominającymi pociski, konstruowanymi z naturalnego drewna i żelaza. Od 1991 rozwija koncepcję „architektury arborealnej“, pierwotnie projektowanej jako przedłużenie osi La Defense w Paryżu, którą propaguje jako rozwiązanie problemów wielkich aglomeracji. Uczestniczyła w najważniejszych przeglądach sztuki współczesnej, jak Biennale w Sao Paulo (1965, 1979), Biennale w Wenecji (1968, 1980) i in. Jest laureatką wielu polskich i zagranicznych nagród.