80x80, akryl i szpachla na płótnie, 2016
Artystka malarka, uczennica prof. Lecha Kołodziejczyka. Jej prace znajdują się w prywatnych zbiorach w kraju i za granicą.
Charakter twórczy Marzeny Libura-Michniewicz wyrasta z inspiracji twórcami i teoretykami światowej awangardy – Kazimierza Malewicza i Władysława Strzemińskiego. W swym głównym nurcie kontynuuje szkołę abstrakcjonistów geometrycznych i kolorystów, z których wywodzi indywidualny styl malarstwa szpachlowego. W swych pracach artystka zwraca się przede wszystkim w kierunku natury i człowieka w wymiarze egzystencjalnym.
Badając relacje między przedmiotem a podmiotem, artystka wykorzystuje malarski gest twórczy jako język poszukiwania prawdy o rzeczywistości i naturze człowieka. Twórczość lat 2015-2020 wyraźnie zbliża malarstwo Marzeny Libura-Michniewicz do późnych prac Zdzisława Beksińskiego (Marzena Libura-Michniewicz : Dekonstrukcja człowieka oraz Zdzisław Beksiński: bez tytułu – ostatni obraz).
Nicią tematyczną łączącą obrazy artystki jest nowy wymiar utrwalonego w modernizmie napięcia między kulturą a naturą. Obrazując gwałtowność żywiołów i przemian świata naturalnego wobec nieustannych prób ujarzmienia go w ryzach kultury, artystka przypomina, że łączy je nierozerwalny uścisk przemian i redukcji wobec nieskończoności. Wyrażone w ten sposób doświadczenie człowieka współczesnego, pełnego niepokojów w obliczu zmian i konfliktów globalnych, konstytuuje kreację nie tylko jako protest, lecz jako próbę zbliżenia i pojednania.
