Io. Baptistae Montani Medici Veronensis. Consultationum medicinalium Centuria prima. A Valentino Lvblino Polono [...] collecta […].
Venetiis 1554. In officina Erasmiana: apud Vincentium Valgrisium. str. [16], 628 [błąd w paginacji 592]; 16cm.
Oprawa pergaminowa z szyldzikiem na grzbiecie. Stan dobry, oprawa: ślady kornika, przetarcia; blok: niewielkie ślad kornika na 8 pierwszych str., na 2 z niewielką szkodą dla tekstu, ślady kilku nieznacznych zacieków bez szkody dla tekstu.
Consultationum medicinalium centuria prima wyszła drukiem w oficynie Erasmiana w Wenecji w 1554 r. Na zawartość dzieła złożyło się – jak sam tytuł już wskazuje – sto porad medycznych (centuria prima). Porady składają się z trzech głównych części. W pierwszej porada zawiera opis metod leczenia i leków przepisanych pacjentowi (Praecepta atque data). Następnie autor porady lekarskiej wyłuszczał w sposób naukowy opinię na temat schorzenia zdiagnozowanego u pacjenta (Dicta in consultationibus, quae vulgo collegia appellantur). Element trzeci porady to analiza konkretnego przypadku chorobowego, będąca konsekwencją obserwacji pacjenta (Observata partim in curationibus ab iis qui praeceptorem ad aegros sequebantur).
Te medyczne konsylia zostały utrwalone na piśmie i zachowały się do dnia dzisiejszego m.in. dzięki polskiemu studentowi medycyny Walentemu Sierpińskiemu z Lublina (2. poł. XVI w.–przed 1600), który spisał poglądy medyczne Montanusa, zebrał jego porady, uporządkował je, nadał im spójną formę, a następnie wydał drukiem. Zapoznał Montanusa w Padwie, podobnie jak Vincenzo Casalę z Brescii oraz innego sławnego uczonego z tego środowiska – Francesca Frigamelica. Swoją działalność rozpoczął od wydania w 1554 r. w Wenecji kilkunastu prac Montana. (źródło: Anna Odrzywolska, Włoski medyk Johannes Baptista Montanus (1489–1551) – jego działalność w Padwie, metody diagnostyczne i terapeutyczne oraz spuścizna naukowa).
Consultationum medicinalium centuria prima uznawane jest za najbardziej reprezentatywne dzieło, które pozostawił po sobie Montanus.
Johannes Baptista Montanus (wł. Gian Battista da Monte lub Giovanni Battista da Monte) (1489–1551) - włoski medyk, jeden z czołowych renesansowych lekarzy humanistycznych Włoch. Montanus promował odrodzenie greckich tekstów medycznych i praktyki, tworząc poprawki Galena, a także islamskich tekstów medycznych autorstwa Rhazesa i Awicenny. Sam był pisarzem medycznym i był uważany za drugiego Galena.
Walenty Sierpiński z Lublina żył w drugiej połowie XVI w. (nie ustalono dokładnych lat jego życia). Był doktorem medycyny i wydawcą dzieł o tematyce medycznej. Urodził się w Lublinie jako syn Mikołaja, miesz- czanina lubelskiego. Swoją karierę naukową na uniwersytecie rozpoczął semestrze letnim 1538 r. w Krako- wie. Wiosną 1541 r. zdobył stopień bakałarza sztuk wyzwolonych. Dzięki pomocy Stanisława Tęczyńskiego, późniejszego wojewody sandomierskiego, mógł w 1547 r. udać się na Uniwersytet Padewski. Pobyt i nauka Walentego z Lublina przypadła na okres największej ekspansji naukowej Polaków na tym uniwersytecie.
Bardzo rzadkie
