Wymiary: 51,5 x 73 cm
sygnowany, datowany i opisany l.d.: 'Anna Bilińska | Beg-Meil .1891._'
na odwrociu stempel z numerem: '20'
Pochodzenie
kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim, Warszawa, 1893 (najprawdopodobniej tożsamy)
Literatura
Artystka. Anna Bilińska 1854–1893, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, red. naukowa Agnieszka Bagińska, Renata Higersberger, Warszawa 2021, nr kat. 312 (dzieła wzmiankowane), s. 355 (najprawdopodobniej tożsamy)
Janina Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860-1914, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, s. 23 (najprawdopodobniej tożsamy)
Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem za rok 1893, Warszawa 1894, s. 33 (najprawdopodobniej tożsamy)
Biogram
Najwybitniejsza polska malarka 2 połowy XIX w. Jej pierwszym nauczycielem rysunku był Michał Elwiro Andriolli przebywający na zesłaniu za udział w powstaniu styczniowym w Wiatce (obecnie Kirow). Od 1875 studiowała przez 2 lata w warszawskim konserwatorium. W 1877 zapisała się do prywatnej Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona. W tym czasie zaczęła wystawiać swoje prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1882 dużo podróżowała. Przebywała w Monachium, Salzburgu, Wiedniu, Włoszech, studiowała malarstwo w Académie Julian w Paryżu i tam osiadła na wiele lat. Debiutowała w Salonie Paryskim w 1884 roku, kiedy to został przyjęty jej rysunek Postać kobiety, wystawiając swoje prace w Salonie również w następnych latach (1885, 1887, 1892). W 1886 roku została opiekunem w jednym ze studiów w Académie Julian w Paryżu, gdzie pracowała do 1892 roku. Odniosła wielki międzynarodowy sukces otrzymując Srebrny Medal na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889 roku za Autoportret. Wystawiała także w Berlinie i Londynie. W 1892 roku powróciła wraz z mężem lekarzem Antonim Bohdanowiczem do Warszawy. Malowane głównie portrety, rzadziej martwe natury, sceny rodzajowe i pejzaże.
