SZABLA ROSYJSKA KAWALERYSJKA, ŻOŁNIERSKA WZ 1827

dł. szabli w pochwie 1036 mm, dł. szabli 1012 mm, dł. głowni 871 mm, szer. głowni u nasady 35 mm, gr. grzbietu u nasady 10 mm, masa szabli 1055 g, masa szabli w pochwie
1970 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, krzyżowy, z wąsami. Tylne ramię jelca przygięte ku dołowi, zakończone wydatną łezką, przednie, łukowato wygięte ku górze, tworzy kabłąk połączony z trzpieniem głowni. Trzon rękojeści drewniany, poprzecznie karbowany, oklejony czarną skórą. Uchwyt połączony z trzpieniem jednym nitem z mosiężnymi główkami w kształcie oliwek. Długi kapturek z pogrubionym denkiem o owalnym kształcie tworzy głowicę z nadlanym wypukłym migdałem do zakuwania trzpieniem głowni. Dołem trzon z kapturkiem, uchwycony sztyftem w otworze jelca. G ł o w n i a stalowa, polerowana, z umiarkowaną krzywizną, profilowana szeroką bruzdą na obu płazach. Szlif bruzdy sięga krótkiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Pod nasadą, tuż pod jelcem, na zewnętrznej stronie sygnatura „AST” – zapewne niemieckiego majstra. Poniżej sygnatury odbiorcze „M3”, „AG”. Na wysokości zastawy napis „Jozef Hr. Z Gościszki Zieliński”. Na grzbiecie częściowo zatarta cecha fabryczna „…. 1826 roku” – pisana cyrylicą. P o c h w a stalowa, polerowana, od szabli AN XI. Kołnierz szyjki pogrubiony, z profilowanym wlotem do szabli i uskokiem na obwodzie dla wąsów jelca. Mocowany w płaszczu pochwy na wcisk. Dwie ryfki szeroko rozstawione z ogniwkami pośrednimi do kółek do troczenia szabli. Na dole asymetryczna ostroga.
stan zachowania 3-/3+/4