Alfred Wierusz-Kowalski, BEDUINI, po 1903

74,0 x 108,0cm - olej, płótno Sygn. l.d.: AWK

W 1903 roku Alfred Wierusz Kowalski, na fali mody na orientalizm, odbył podróż do północnej Afryki. Coraz więcej artystów jeździło na Bliski i Daleki Wschód. Na wystawach pojawiały się obrazy z wizerunkami egzotycznych piękności i wojowników na koniach. Wierusz Kowalski spędził kilka tygodni w Maroku, skąd przywiózł szkice i studia olejne. Po tej wyprawie artysta chętnie malował napotkanych tam ludzi, a zwłaszcza Beduinów na rozpędzonych koniach. Prezentowany obraz cechuje typowa dla tego okresu twórczości, brawurowa technika malarska. Malowany szerokimi pociągnięciami pędzla, odznacza się wyrazistą fakturą i zachowuje swobodę impresyjnego szkicu. W obrazie czuje się dynamizm, głębię i przestrzenność pustynnego pejzażu. Uwagę zwraca też żywa, choć oszczędna kolorystyka z mocnymi akcentami ostrego słońca.

Obraz wymieniany i reprodukowany w:

–  "Tygodnik Ilustrowany" 1908, nr. 29, s. 573 [ Przed Wojną Świętą - Fantazya]

– Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem za rok 1908, s. 15 [Święta Wojna];

– Moderne Ölgemälde. Nachlass Professor Alfred von Wierusz-Kowalski. München. Auktion in München in der Galerie Helbing, München 1917, s. 9, nr kat. 23 (wstawiony p.t. Beduinen-Scheikh i opatrzony opisem: an der Spitze seiner Krieger auf Weißem Roß zum Angriff vorstürmend, Bez.: A. W. K. Öl auf Leinwand, 72 x 109 cm, Goldrahmen). il. tabl. V.

Alfred Wierusz-Kowalski (Suwałki 1849 – Monachium 1915) - jeden z najwybitniejszych polskich malarzy tzw. szkoły monachijskiej był, obok Józefa Brandta i Władysława Czachórskiego, także najpopularniejszym z polskich artystów osiadłych i stale działających w Monachium. Zamieszkał tam w roku 1873, już po studiach w Warszawie i w Dreźnie. Przez rok uczył się jeszcze w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Alexandra Wagnera, a następnie przeniósł się do prywatnej pracowni Brandta. Uznanie krytyki i publiczności zdobył wcześnie; jego obrazy, odznaczane medalami na wystawach były rozchwytywane przez kolekcjonerów i niemieckich handlarzy. W roku 1890 został honorowym profesorem Akademii monachijskiej. Malował sceny rodzajowe i rodzajowo-historyczne z motywami jeźdźców, rycerzy, myśliwych, koni, wilków i śniegów. Po podróży do Afryki w roku 1903 podejmował też tematy orientalne. W polskich zbiorach muzealnych znalazło się stosunkowo niewiele prac artysty – jego obrazy sprzedawane głównie na rynku niemieckim w większej liczbie trafiały do kolekcji prywatnych, głównie w Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Obecne często pojawiają się i na polskim rynku sztuki, zawsze budząc zainteresowanie kolekcjonerów.