Olej, tektura; 76 x 56,5 cm
Sygnowany l.d.: A. Bradé 1930 r
Obraz w stylu art deco
Antoni de BRADÉ
1887 Warszawa- 1973 Świdnica
Studiował w SSP w Warszawie u M. Kotarbińskiego i P. Wielońskiego (1910-1914) oraz w Akademii Petersburskiej (1915). Przed wojną odbył wędrówkę artystyczną po Chinach, Japonii, Indiach i Afryce. We Władywostoku miał swoją wystawę. Obrazy z tego czasu zaginęły w Kijowie w czasie Rewolucji Październikowej, której był uczestnikiem.W 1921 r. wrócił do Polski i mieszkał w Katowicach. Po wojnie zamieszkał na Dolnym Śląsku - w Jaworze, a następnie Świdnicy, zajmując się pracą twórczą i pedagogiczną. Malował m.in. portrety, akty, martwe natury, kwiaty, pejzaże (np. z Gdańska i Podkarpacia), studia ludzi (m.in. górali i rybaków), ale przede wszystkim obrazy o tematyce marynistycznej. Należał do grupy “Zachęta”, z którą wystawiał, także za granicą. Poza tym obrazy prezentował m.in. w warszawskiej TZSP (1929), w Klubie Marynistów w Warszawie (1935), krakowskiej TPSP (1938) i na Ogólnopolskiej Wystawie Marynistów w Warszawie (1964). Miał liczne wystawy indywidualne m.in. we Władywostoku (1915), w Muzeum Miejskim w Wałbrzychu (1962), w ZPAP we Wrocławiu (1966). “Pierwszą krajową wystawę miał Antoni Brade w roku 1924. Od tej daty staje się jednym z bardziej znanych i czynnych plastyków polskich. W okresie międzywojennym nazwisko jego znają bywalcy “Zachęty”, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Krakowskiego Pałacu Sztuki, w poznańskim Towarzystwie Sztuk Pięknych […]. Na przestrzeni półwiecza pracy twórczej uprawiał Antoni Brade różną tematykę i stosował różne techniki malarskie, pozostając wierny naczelnej idei swego malarstwa - jak najszerzej pojętej konwencji realistycznej” (Tadeusz Starostecki, 1966).
