Bogusław SZWACZ (1912-2009), Bez tytułu, 1957

gwasz, karton; 140 x 70 cm.
WYSTAWIANY I REPRODUKOWANY:
– Piotr Słodkowski, Od nowości do współczesności, Prace Bogusława
Szwacza z 1957 roku wobec pola sztuki powojennej dekady,
[Warszawa b.r.], s. 44.

Obraz jest jednym z cyklu kilkunastu monumentalnych gwaszy odnalezionych
w pracowni artysty i pedagoga warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Bogusław Szwacz debiutował w trudnym dla polskiej sztuki czasie, kiedy
to dominowała sztuka socrealistyczna. Po śmierci Józefa Stalina i nastąpieniu
tak zwanej „odwilży”, również w dziedzinie sztuk pięknych, zdecydował
o poświęceniu swojej uwagi sztuce abstrakcyjnej, która jego zdaniem była absolutnie
uniwersalna. Dzięki zdobytemu stypendium udało mu się w 1947 roku
wyjechać do Paryża. Wtedy został członkiem grupy „Le Surréalisme Révolutionnaire”
i nawiązał kontakty z Fernandem Légerem, Édouardem Pignonem,
Estèvem i Noëlem Arnaudem. Te dwa czynniki spowodowały, ze od
1955 roku artysta porzucił malarstwo figuratywne oraz zaczął tworzyć autorską
koncepcję sztuki Ars-Horme – „Sztuki Poruszania Wyobraźni”.