Edward DWURNIK (1943 - 2018), 157 / 2358, z cyklu: Błękitny, 1997

sygn., dat. i opisany na odwrocie, na płótnie: XX [w prostokącie]
– 157 [w prostokącie] / 2358 [w prostokącie], obok: 1997 /
E.DWURNIK, na krośnie malarskim: 150 x 200, powyżej na
krośnie malarskim skreślona informacja z datą [flamastrem]
oraz pieczątka Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku.

Pierwszy pokaz płócien z cyklu „Błękitny” miał miejsce w 1993 roku.
Wtedy to, w krakowskiej galerii Zderzak, Edward Dwurnik pokazał
kilka z 94 gotowych już kompozycji utrzymanych w podobnej tonacji,
o podniesionych do granicy obrazu horyzontach, dających wrażenie
malarstwa abstrakcyjnego. Twierdził również, że obrazy te przeznaczone
są do oglądania z góry. Inspiracją do stworzenia cyklu dzieł,
była dla artysty historia, którą wspomniała mu Teresa Gierzyńska,
a opowiadała o wystawie malarstwa marynistycznego oglądanej
w USA. Drugim impulsem dla Edwarda Dwurnika do tworzenia
wielkoformatowych płócien często w odcieniach błękitu pruskiego,
gdzie powierzchnia płótna była systematycznie oczyszczana
z warstw farby, były nadmorskie podróże. W cyklu tym malarz nie
dążył do osiągnięcia czysto abstrakcyjnej formy, wręcz przeciwnie –
jego celem było stworzenie dzieła z zachowaniem odpowiednich
proporcji pomiędzy realistycznym a abstrakcyjnym przedstawieniem.
Dopiero w 2000 roku, w płótnach z cyklu „Dwudziesty piąty”
widać wyraźny zwrot ku sztuce niefiguratywnej i malarstwu action
painting.