olej, płyta, 40x30 cm, sygn.
Absolwent warszawskiej ASP. Uprawia malarstwo olejne, głównie pejzażowe, czerpiąc tematy z natury i wyobraźni. W swoich pracach nawiązuje do tradycji realizmu XIX wieku. Jego postawa twórcza wyraża się przede wszystkim we wzbogacaniu pejzaży o własne odczucia. W zależności od nastroju czy charakteru okolicy powstają krajobrazy liryczne, intrygujące wewnętrznym niepokojem.
Wiosnę, lato i jesień spędza na ogół w pobliżu Mielnika, na Podlasiu. Jego nadbużańskie pejzaże ukazują typową dla tego obszaru scenerię: rozległe, płaskie przestrzenie, leniwą wodę majestatycznego Bugu, zwarte grupy zieleni, chmurne niebo. Mimo swojskości motywów, obrazy dalekie są od konwencji „widoków malowanych”, gdyż rzeczywistość mielnickiej krainy traktowana jest przez nich przede wszystkim jako obszar artystycznej interpretacji. Skrawek pola, łąki, kępa drzew - udramatyzowane drapieżną warstwą chmur, sugestywnym kolorem, czynią z banalnego tematu kompozycję ekspresyjną. Gdzie indziej o charakterze obrazu decyduje gra migotliwych, barwnych plam, co pozwala zarejestrować ulotne wrażenia, przemijanie światła i czasu. Wszystko to powoduje, że obrazy stają się wyrazem indywidualnych przeżyć artysty i widza.
