Henryk Hayden (1883 Warszawa - 1970 Paryż), Martwa natura z butelka i fajką, około 1920 r.

gwasz, papier, 23 × 32 cm
sygn. p. d.: „Hayden”

Wystawiany i reprodukowany:
„Henri Hayden, Mistrzowie Ecole de Paris”, wystawa Villa la Fleur, Konstancin 2013 r. Artur Winiarski „Henri Hayden, Mistrzowie Ecole de Paris” [katalog wystawy] Warszawa 2013, nr kat: 29, s. 114

„Ponad rok od wybuchu wojny malarstwo Haydena ewoluowało w sposób niezwykle logiczny w kierunku czystego kubizmu. Kiedy stał się jednym z członków tego ruchu, co miało miejsce w roku 1916, kubizm był już ugruntowanym kierunkiem, mającym za sobą fazę analityczną. W okresie poszukiwań malarskich Haydena z lat 1912–1914 powstawały obrazy, które trudno określić jedynie jako inspirowane Cćzanne’em. Artysta już wtedy operował środkami formalnymi odpowiadającymi równoległym działaniom Kubistów. Dołączenie do tej wąskiej grupy stało się dla niego możliwe dzięki znajomości z rzeźbiarzem Jacquesem Lipchitzem, który następnie przed-stawił go Juanowi Grisowi. Ten z kolei zapoznał pochodzącego z Warszawy artystę z marszandem kubistów Leonce Rosenbergiem, który prowadził wówczas galerię przy 19, rue de La Bau me (po wojnie noszącą nazwę L’Effort Vloderne). Znajomość z Rosenbergiem zaowocowała podpisaniem kontraktu, co sytuowało Haydena w ścisłym gronie twórców kubizmu, do którego m.in. należeli: Picasso, Braque, Leger, Gris, Metzinger, Severini.”
(Artur Winiarski „Henri Hayden, Mistrzowie Ecole de Paris”, katalog wystawy, Villa la Fleur, Warszawa 2013, s. 49.)