Janusz Eysymont (1930-1991), Czarny obraz, 1982
Olej na płótnie, 101,5 x 82,5 (rama).
Sygnowany, datowany (IV/82) oraz tytuł na odwrocie.
*
Janusz Eysymont – malarz. Urodził się w 1930 r. we Lwowie.W 1957 r. uzyskał dyplom na wydziale malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował w pracowniach prof. Stanisława Czajkowskiego i Aleksandra Kobzdeja. Kilka lat później, w 1964 r. założył wraz z dawnymi kolegami ze studiów grupę "Rekonesans". W latach 1967-1980 pracował jako projektant artystyczny dla Centralnego Laboratorium Przemysłu Lniarskiego w Żyrardowie. Wiele podróżował, m.in. do Francji, Włoch, Anglii, Niemiec, ale też Chin, Mongolii i USA. W latach 1980. włączył się w działalność opozycyjną: działał w Związku Polskich Artystów Plastyków, popierającym strajk w Stoczni Gdańskiej i powstanie Solidarności; był reeprezentantem ZPAP w Komitecie Porozumiewawczym Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych. W 1981 r. został jednym ze współorganizatorów, a później przewodniczących Kongresu Kultury Polskiej. Podczas stanu wojennego brał działał przy warszawskim Duszpasterstwie Środowisk Twórczych. Zmarł w Warszawie w 1991 r.
Od początku swojej Eysymont interesował się przede wszystkim abstrakcją. Początkowo interesował go gest artystyczny, z czasem jego styl ewoluował w stronę bardzo statycznych kompozycji. Jednak nieodmiennie, centralną rolę w jego twórczości odgrywa światło i cień, tworząc kompozycje - kolorowe, później monochromatyczne - opierające się na opozycji płaszczyzn oświetlonych i nieoświetlonych. Artysta nie wahał się też stawiać pytań o charakterze bardziej duchowym czy wręcz metafizycznym, o naturę Boga czy wiary.
