ZAWA & WORPUS (Hanna ZAWA CYWIŃSKA, ur. 1939, Wiesław BUDZIEJEWSKI ur. 1951)

Tablica Open, 2017
technika własna, akryl, płyta; 124 x 94 cm;
sygn., dat. i opis autorski na odwrocie: Zawa & Worpus / "TABLICA
OPEN" 2017 / 124 x 94 cm, oraz prostokątny, mało czytelny stempel.

Hanna Zawa Cywińska - zajmuje się malarstwem, grafiką i rzeźbą. Studiowała reklamę i grafikę w State University of New York. W 1981 roku otrzymała dyplom w dziedzinie reklamy. W latach 1994-2004 mieszkała i pracowała w Szwajcarii. Aktywnie działa w Szwajcarskim Stowarzyszeniu Sztuki Wizualnej VISARTE. Od 2004 roku mieszka w Warszawie. Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Sztuki (UNESCO). Brała udział w ponad 150 wystawach na całym świecie.

Worpus Wiesław Budziejewski - zajmuje się malarstwem, grafiką, rzeźbą i grafiką projektową. Ukończył Wydział Grafiki Użytkowej w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego). Od 1989 r. był pedagogiem w Studium Technik Teatralnych i Filmowych przy Zespole Szkół Plastycznych w Łodzi, w którym obecnie kontynuuje działalność pedagogiczną.
(źródło: nck.pl)

"Zespół twórczy ZAWA & WORPUS narodził się w 2006 roku ze wspólnej fascynacji dziełem i teorią sztuki mistrza awangardy pierwszej połowy XX wieku Władysława Strzemińskiego (1893-1952). Dwoje artystów (…) uznali stworzoną przez niego wizję "sztuki integralnej", początkowo nazywaną przez autora "unizmem", za dominującą teorię międzynarodowego ruchu awangardowego, która wyznaczyła nowy kierunek poszukiwań. Dzięki przemyśleniom Strzemińskiego narodziła się idea, która dopiero w drugiej połowie XX wieku zyskała
powszechne uznanie artystów pod nazwą sztuki minimalnej, gdzie mniej oznacza więcej. (…) Jedną z ważnych cech teorii Strzemińskiego, uwypukloną, przez zespół ZAWA & WORPUS, było pojmowanie wypowiedzi plastycznej, jako sugestywnego środka obrazowania "elementów poezjotwórczych" lub używając współczesnego języka "rzeczy poetyckich". Komponowane przez Strzemińskiego wiersze przeradzały się w obrazy, o logicznej, organicznej strukturze. Przy powstaniu tych dzieł plastyczno - poetyckich szczególnie ważną
rolę odgrywała opracowana przez niego koncepcja drukarstwa nowoczesnego i uformowany w 1930 roku projekt nowego kształtu liter. Maksymalnie uproszczonego alfabetu, ograniczonego do wycinków łuku i linii zestawianych tylko pod kątem prostym, stało się podstawą określenia znaków nowoczesnego języka, który okazał się prekursorskim dla współczesnych rozwiązań graficznych, malarskich i rzeźbiarskich."
(Janusz Zagrodzki)