technika mieszana, płótno naklejone na płytę, 91,5 × 72,5 cm
sygn. l. d.: „Z. STRYJEŃSKA”
„Dużą grupą obrazów, których ikonografia została przez Stryjeńską opracowana po wojnie, będącą wynikiem jej przemyśleń w tym czasie są obrazy o tematyce religijnej. Tematyka ta interesowała artystkę zawsze (np. cykle: Pascha (1917–1918), Siedem Sakramentów (1922), jednak zainteresowanie to wzrosło wyraźnie w czasie wojny. Jeszcze w Polsce namalowała kilka gwaszy na papierze przedstawiających Madonny. Pełne lekkości obrazy zrywają z katolicką tradycją ikonograficzną. Madonny są eleganckimi kobietami ubranymi w bluzki, którym Dzieciątko wyrywa się z rąk. W latach 50. i 60. Madonny stają się bardziej hieratyczne, jednak pomysły ikonograficzne nadal pozostały świeże. W latach 50. Stryjeńska zyskała, głównie wśród Polaków w USA i kręgach kościelnych we Francji, popularność jako malarka religijna. Dwa jej obrazy znalazły się w ołtarzach francuskich kościołów (w okolicy Paryża oraz w Bruay-La-Buissière).”
Ś. Lenartowicz, Podróże Zofii Stryjeńskiej i ich paryskie etapy, [w:] Archiwum Emigracji Studia – Szkice – Dokumenty Toruń, Rok 2012, Zeszyt 1–2 (16–17))
„Kiedy ma stworzyć dzieło o charakterze religijnym, długo kontempluje temat, ogląda różne inne dzieła w tej dziedzinie, rozczytuje się w niezbędnej, podręcznej literaturze, a kiedy koncepcja artystyczna dojrzeje w wyobrażani, wtedy pracowita malarka przelewa ją na płótno i uwiecznia ją przy pomocy tempery. Autorka licznych dzieł o wątkach religijnych podkreśla niejednokrotnie, że wiele obrazów jest wynikiem jej wielkiej czci i hołdu ludu polskiego dla Świętych Pańskich czy też samego Chrystusa Pana.”
J. Pabis, „Motywy religijne w twórczości Zofii Stryjeńskiej”, „Sodalis” 38, 1957, nr 6, s. 37–40
