Andrzej Wróblewski (1927 Wilno - 1957 Tatry), (Podróż) , niedatowana

piórko, tusz/papier
Wymiary: 31,5 x 43,5 cm
opisana l.d.: 'Podróż', 'A Wróblewski' oraz p.g.'559' i '650' – ręką matki artysty Krystyny Wróblewskiej
na odwrociu '150'

Pochodzenie
kolekcja prywatna
spadkobiercy artysty

Wystawiany
Wystawa prac Andrzeja Wróblewskiego w 10-lecie śmierci, Muzeum Narodowe, Poznań; 10.04–14.05.1967
Andrzej Wróblewski 1927–1957, Muzeum Narodowe, Warszawa; 5.02– 3.03.1968
Zaraz po wojnie, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 03.10.2015 – 10.01.2016

Literatura
Zaraz po wojnie, redakcja Joanna Kordjak i Agnieszka Szewczyk, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2015
Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927-1957), redakcja i koncepcja naukowa Magdalena Ziółkowska i Wojciech Grzybała, wyd. Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, Instytut Adama Mickiewicza, Hatje Cantz Verlag, Warszawa 2014, poz. 130, s. 162
Wystawa prac Andrzeja Wróblewskiego w 10-lecie śmierci, Muzeum Narodowe, Poznań, 1967, poz. 150
Andrzej Wróblewski. Wystawa pośmiertna, katalog wystawy monograficznej, Pałac Sztuki, Kraków 1958, spis prac niewystawionych, poz. 650

Biogram
W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.