ALEKSANDER BENEDYKT STANISŁAW SOBIESKI herbu Janina (królewicz polski). Scena pogrzebu Aleksandra Sobieskiego (ur. 1677 w Gdańsku, zm. 1714 w Rzymie) – królewicza polskiego, syna króla Jana III i Marii Kazimiery d’Arquien; rys. architekt Alexander Speculus (Alessandro Specchi), ryt. Francesco Faraone Aquila, Rzym; miedz. cz.-b., st. bdb., po fachowej konserwacji (uzupełnione ubytki marginesów oraz dwa ślady kornika w świetle grafiki); wym. płyty 470x720 mm; Delineatio funebris Pompae exhibitae Romae in Ecclesia RR.PP. Cappuccinorum, dumcl:me: Principi Regio ALEXANDRO Sobiescki iussu CLEMENTIS XI. Pont: Max. Iusta ibidem solemni ritu persoluerentur die 22 Nouembris 1714. Patrz również pozycja 438 - portret rodzinny Sobieskich. NIEZWYKLE RZADKIE!!!
Aleksander Sobieski krótko przed śmiercią mocno podupadł na zdrowiu. Zdecydował się wówczas złożyć śluby zakonne – wstąpił do kapucynów. Na życzenie papieża Klemensa X przy łożu chorego czuwali kardynałowie Giuseppe Sacripandi i Fabrizio Paulucci oraz kapucyni. Książę zmarł 19 XI 1714 r. Po śmierci zwłoki Aleksandra zabalsamowano, a całą jego korespondencję spalono. 27 XI w kościele kapucynów Santa Maria della Concezione odbył się niezwykle uroczysty pogrzeb – na rozkaz papieża, a wbrew woli zmarłego, który życzył sobie skromnego pochówku. Królewicza chowano z takimi samymi honorami jak najważniejszych urzędników kurii. W orszaku żałobnym szli przedstawiciele bractw, kapucyni, gwardia szwajcarska, biskupi, kapelani, bratanek papieża kardynał Alessandro Albani, szambelanowie, masztalerze. Ciało królewicza spoczywało na paradnym czarnym łożu niesionym przez dwunastu żałobników, sam kościół natomiast bardzo bogato oświetlono. Tuż przed złożeniem zwłok do grobu ciało – zgodnie z życzeniem zmarłego – przebrano je w prosty habit kapucynów. W powszechnym mniemaniu tak uroczysty pogrzeb nie kłócił się z niezbyt pobożnym trybem życia Aleksandra, ponieważ odkupił on swe grzechy poprzez chorobę, śmierć i przywdzianie habitu.
