format:23x31cm w świetle passe-partout, oryginalna autolitografia z teki Artystów Legionistów,sygnowana,datowana i zatytułowana na płycie p.śr.
„Teka
autolitografii artystów legionistów wydana w dwudziestolecie zbrojnego czynu
legionów 1919-1934”.
Teka wydana została w 1934 roku w Krakowie przez Sekcję Plastyków Legionistów i
towarzyszyła Historycznej Wystawie Legionów Polskich w Muzeum Narodowym w
Krakowie. Wystawa pokazywana była później również w innych miastach, w tym we
Lwowie. Na wystawie obecne były również prace Ignacego Pinkasa o tematyce
legionowej, których większość zaginęła niestety podczas II wojny światowej.
Część znana jest z fotografii, a te, które przetrwały, jak portret artylerzysty
Tadeusza Mullera, znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie. Teka zawiera 15
litografii 10 artystów, w tym Ignacego Pinkasa. Są to prace Stanisława
Dąbrowskiego, Kazimierza Dzielińskiego, Stanisława Janowskiego, Franciszka
Jaźwieckiego, Stanisława Kamockiego, Tadeusza Korpala, Tadeusza Seweryna,
Wincentego Wodzinowskiego i Leona Wyczółkowskiego. Prace ukazują portrety
żołnierzy, walkę i życie w okopach, cmentarze wojenne i sceny symboliczne.
Większość sygnowana jest ołówkiem przez autorów.
Wszystkie prace powstały specjalnie na przedmiotową wystawę.
Ignacy
Pinkas (ur. 12 grudnia 1888 w Jaśle, zm. 3 sierpnia 1935 w Krakowie) – polski
malarz. W wieku osiemnastu lat razem z rodziną przeprowadził się do Krakowa,
gdzie pracował dorywczo wykonując różne prace m.in. był aktorem w teatrze
objazdowym. Od dzieciństwa wykazywał talent plastyczny, gdy w 1907 namalował
portret arcyksięcia Franciszka Józefa uzyskana ze sprzedaży kwota pozwoliła mu
rok później zostać wolnym słuchaczem na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Jego wykładowcami byli Stanisław Dębicki i Jacek Malczewski, po trzech latach
wyjechał do Paryża. W 1912 powrócił i wstąpił do Związku Strzeleckiego
„Strzelec”. 17 sierpnia 1914 wstąpił do I Brygady Legionów Polskich, a
następnie walczył w szeregach 1 pułku artylerii. Po powstaniu Polskiego Korpusu
Posiłkowego wszedł w jego szeregi, a następnie 14 lutego 1918 został
internowany w obozie w Witkowicach. Przez cały przebieg służby tworzył, były to
głównie portrety dowódców i towarzyszy broni. W 1919 pełniąc rolę rysownika
wojskowego uczestniczył w wyprawie dywizji dowodzonej przez gen. Lucjana
Żeligowskiego na Wilno, przebywając tam stworzył cykl pejzaży ukazujących Wilno
i jego przedmieścia. Po 1920 Ignacy Pinkas skupił się na twórczości, podróżował
do Pragi, Warszawy, Lwowa i Wilna, a także nad Bałtyk i do Francji. Był
członkiem krakowskiej Sekcji Plastyków Związku Legionistów.
Autolitografia – litografia, stworzona przez autora – artystę grafika wprost na
kamieniu litograficznym.
