SCHULZ Bruno, Xięga Bałwochwalcza.

Xięga Bałwochwalcza. 

10 akwafort Małgorzaty Leszczewskiej-Włodarskiej wg Cliché-verre'ów Brunona Schulza z cyklu "Xięga Bałwochwalcza". Katowice 1992. Druk i oprawa: Pracownia Druku Wklęsłego i Litografii. Edytor Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie. Wym. teki: 36 x 25 cm, k. [2] tekst, 10 akwafort, teka kart.
Nakład 300 oznaczonych kompletów po 10 grafik każdy. Wszystkie grafiki numerowane i sygnowane przez autorkę. Spis prac: 1. Introdukcja; 2. Infantka i jej karły; 3. Undula odwieczny ideał; 4. Cyrk; 5. Zaczarowane miasto II; 6. Bestie; 7. Ogiery i eunuchy II; 8. Procesja; 9. Pielgrzymi; 10. Xięga Bałwochwalcza II. Xięga bałwochwalcza - cykl grafik zrealizowanych przez Brunona Schulza techniką cliché-verre, tworzony w latach 1920-1922. Cliché-verre to bardzo rzadka metoda twórcza, która przywędrowała z Francji, w Polsce była prawie nieznana. W ramach Xięgi bałwochwalczej Schulz opracował ponad 20 rysunków, które łączył w  teki. Takich tek stworzył kilkadziesiąt, choć dokładnie nie wiadomo ile. Do dziś zachowało się ledwie kilka, a każda zawiera maksymalnie 20 prac. Głównym tematem rycin ze zbioru jest bałwochwalczy hołd, jaki mężczyzna - istota niższa, podrzędna, oddaje kobiecie - istocie wyższej, władczej. Centralną postacią prac jest kobieta (lub kobiety): pewna siebie, wyniosła, a przy tym piękna i niedostępna niczym bóstwo. Zachowane do dziś teki Xięgi bałwochwalczej (jest ich zaledwie kilka) znajdują się w zbiorach m.in. Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie i Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, a także w prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą. Stan b. dobry.