oryginalna
autolitografia z teki „Artystów Legionistów”,
sygnowana ołówkiem przez autora, p.d. "St.Kamocki"
31 x 22 cm w świetle passe – partout.
600 pln
„Teka
autolitografii artystów legionistów wydana w dwudziestolecie zbrojnego czynu
legionów 1919-1934”.
Teka wydana została w 1934 roku w Krakowie przez Sekcję Plastyków Legionistów i
towarzyszyła Historycznej Wystawie Legionów Polskich w Muzeum Narodowym w
Krakowie. Wystawa pokazywana była później również w innych miastach, w tym we
Lwowie. Na wystawie obecne były również prace Ignacego Pinkasa o tematyce
legionowej, których większość zaginęła niestety podczas II wojny światowej.
Część znana jest z fotografii, a te, które przetrwały, jak portret artylerzysty
Tadeusza Mullera, znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie. Teka zawiera 15
litografii 10 artystów, w tym Ignacego Pinkasa. Są to prace Stanisława
Dąbrowskiego, Kazimierza Dzielińskiego, Stanisława Janowskiego, Franciszka
Jaźwieckiego, Stanisława Kamockiego, Tadeusza Korpala, Tadeusza Seweryna,
Wincentego Wodzinowskiego i Leona Wyczółkowskiego. Prace ukazują portrety
żołnierzy, walkę i życie w okopach, cmentarze wojenne i sceny symboliczne.
Większość sygnowana jest ołówkiem przez autorów.
Wszystkie prace powstały specjalnie na przedmiotową wystawę.
Stanisław
Józef Juliusz Kamocki, ps. „Stefan Kozłowski” (ur. 18 listopada 1875 w
Warszawie, zm. 10 lipca 1944 w Zakopanem) – malarz i grafik, młodopolski
pejzażysta.Studiował w latach 1891 – 1900 pod okiem Leona Wyczółkowskiego,
Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie,
a w 1901 i 1902 roku w Paryżu. W trakcie I wojny światowej służył w I Brygadzie
Legionów Polskich. Mieszkał w Krakowie i Zakopanem, gdzie posiadał własną
pracownię. Od roku 1919 kierował katedrą pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk
Pięknych, gdzie w 1937 roku został mianowany profesorem zwyczajnym. Od roku
1942 uczył malarstwa w zakopiańskiej Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki
Ludowej. Uchodził za jednego z najzdolniejszych uczniów Stanisławskiego, za
jednego z najwierniejszych kontynuatorów malarstwa pejzażowego. Początkowo
tworzył wielkoformatowe obrazy na płótnie, w latach dwudziestych XX wieku
niemal wyłącznie na tekturze. Malował w plenerze, utrwalał widoki Wołynia,
Podola, okolic Krakowa i Tatr, niekiedy przedstawiał dekoracyjne martwe natury.
Autolitografia – litografia, stworzona przez autora – artystę grafika wprost na
kamieniu litograficznym.
