ŚW AUGUSTYN - Wyznania - pierwsze polskie wydanie 1929

Najsłynniejsze dzieło świętego Augustyna. Napisał je niedługo po tym, jak został biskupem. Opisując wydarzenia z własnego życia, zilustrował swoją teorię człowieka. Poszukując prawdy o sobie, świecie i Bogu, przechodzi od sceptycyzmu, poprzez manicheizm, aż do odkrycia chrześcijaństwa. Kiedy w tej słynnej książce, jednej z najsłynniejszych, jakie przechowuje nasza cywilizacja, w rozważaniach o tajemniczej naturze czasu czytamy (XI 20), iż istnieją trzy jego dziedziny, „obecność rzeczy minionych, obecność rzeczy teraźniejszych, obecność rzeczy przyszłych”, może nam zaświtać myśl o tym, że w strefie, do której należą „Wyznania”, owe trzy dziedziny są w szczególny sposób zjednoczone. Strefą tą jest trwała, nieprzemijająca dziedzina literatury prawdziwie klasycznej. Właściwa nam tradycja kultury polega na tym, że istnieje pewna liczba dzieł, które stale nam towarzyszą i są dla nas zawsze obecne, jakiekolwiek by ogromne fale czasu z przyszłości przetoczyły się – poprzez teraźniejszość – ku przyszłości i w nią zapadły.

Nakładem Krakowskiej Spółki Wydawniczej, wydane w serii Bibljoteka Narodowa, seria II (literatura zagraniczna), nr. 45.

Kraków, 1929 

Pierwsze polskie wydanie.

Oprawione w oprawę introligatorską. 

Stan dobry, otarcia i przytarcia mocnej oprawy. naddarcie strony tytułowej i obecne na nim trzy pieczątki (Starostwo Grodzkie oraz inormacja o tym, że książka została wydana z dubletów Biblioteki Narodowej).