Warszawa 1937/ Druk „Ziemiańska”/ wydanie pierwsze/ oprawa wydawnicza, płócienna, tłoczona tytulatura na licu oraz grzbiecie/ 18x25cm/ s.427/ 417 ilustracji w tekście/ stan bardzo dobry, drobne przetarcia krawędzi oprawy
Doskonały podręcznik projektowania, budowy i urządzenia osiedli pod kątem racjonalnie ujętych potrzeb ludności, w sposób zwięzły przedstawia na konkretnych przykładach (głównie w oparciu o bogaty materiał ilustracyjny: plany, schematy, projekty) m.in. takie zagadnienia jak: historię urbanizmu, demografię, higienę i piękno miast, analizę elementów miast, konstrukcje miast, plany zabudowania, projektowanie i regulację działek budowlanych, planowanie osiedli, duża ilość niespotykanych nigdzie indziej materiałów ikonograficznych dotyczących rozwoju, zabudowy i zagospodarowania przestrzennego Warszawy okresu międzywojennego.
Stanisław Kluźniak (1891-1957) jest autorem ponad stu publikacji z zakresu geodezji. Jako pierwszy podjął się wykonania opracowania na temat prac pomiarowych przy scaleniu gruntów – „Technika pomiarowa w pracach rolnych, czyli analiza poligonizacji i techniki scaleniowej” (1924) i „Komasacja i parcelacja” (1930). W 1928 r. opublikowano jego największe dzieło „Geodezja niższa”, fundamentalną pozycję z zakresu geodezji stosowanej, z której uczyły się kolejne pokolenia polskich geodetów. W 1937 r. ukazała się jego książka pt.: „Urbanizm”, pierwsza obszerna polska publikacja na temat historii i rozwoju rozwiązań urbanistycznych. W 1953 wyszła 6-tomowa „Geodezja gospodarcza”, której był współautorem i redaktorem, w 1954 „Miernictwo budowlane”, w 1957„Elementy geodezji”, a rok później „Geodezja dla rolników”. Jest autorem licznych artykułów publikowanych na łamach przedwojennego „Przeglądu Mierniczego”, a po wojnie „Przeglądu Geodezyjnego”. Był współzałożycielem czasopism: „Przegląd Mierniczy”, „Polityka Rolna” i „Przegląd Urbanistyczny”.