Warszawa 1892. Druk M. Filipowskiej, pod zarz. M. Tarnowskiego. 13x19 cm, str. (4), 160, współczesna oprawa introligatorska, półskórek ze złoceniami na
grzbiecie, sygnowany na wyklejce wlepką introligatorni MillaArte. Stan bardzo dobry.
Przełożył Józef Lubecki.
W treści m.in.: Czy prostytucja ma być wolną? Szacunek dla swobody indywidualnej nie powinien naruszać zdrowotności publicznej. Szpital Lourcine, jako główne zbiorowisko prostytucji potajemnej. Objawy prostytucji pokątnej. Określenie prostytutki i kategorie: kobieta publiczna, kokotka i biedne lwice. Jak kobieta staje się prostytutką? Spis wypadków defloracji, przytrafiających się w Paryżu i poza jego obrębem. Badania nad powstawaniem prostytucji. Autobiografie niektórych prostytutek, zadyktowane do protokołów. Udział mężczyzn w prostytucji potajemnej. Stręczyciele - ich rola, wpływ i działalność. Zdania stronników wolnej prostytucji. Konieczna potrzeba utrzymania nadal szpitali specjalnych i lekarsko-policyjnych oględzin. Konieczność zaprowadzenia dokładnego regulaminu. Prostytucja, jako rzemiosło, praktykowane zarówno przez mężczyzn jak i kobiety.