sygn. l.d.: Wlastimil Hofmann Paryż 1920
Kobietą sportretowaną z gałązką złotokapu w dłoni jest ukochana żona Wlastimila Hofmana –Ada z domu Goller primo voto Hammer. Urodzona w 1884 roku, była trzynastym dzieckiem, wyczekaną córką Franciszka Gollera. Od najmłodszych lat ojciec dzielił się z nią pasją do sztuki, literatury i muzyki. W 1906 roku razem wybrali się na wystawę grupy „Manes“, z której ojciec zakupił obraz Na światło pędzla Wlastimila Hofmana. Ada Goller w 1905 roku poślubiła Ludwika Hammera – ciotecznego brata Wlastimila. Nie było to jednak szczęśliwe małżeństwo, a drogi Ady i Ludwika szybko się rozeszły. Mąż pracował do późna i wdawał się w liczne romanse, a Ada, pozostawiona sama sobie, nie mająca dzieci, żyła w osamotnieniu. Wszystko zmieniło się, gdy, na zaproszenie Ludwika, przyjechał i zamieszkał z nimi Hofman. Ada spędzała z artystą wiele czasu, prowadziła ożywione dyskusje. Pomagała mu przy pracy – sprzątała pracownię, czyściła pędzle, kupowała płótna. Często też pozowała mu do obrazów. W 1917 roku Ada zdecydowała się na wyjazd z Hofmanem do Krakowa. Życie w grodzie Kraka było jednak rozczarowaniem. Po odzyskaniu niepodległości i upadku Austro-Węgier zaczął się czechosłowacko-polski konflikt o granice. Zarówno Ada, jak i Hofman traktowani byli jako obcy, dodatkowo ich nieformalny związek potęgował wrogość. Zdecydowali się na wyjazd do Paryża, gdzie w kwietniu 1920 roku wzięli ślub cywilny. Tak oto zaczęło się ich nowe, wspólne życie. Jako małżeństwo mogli wreszcie rozpocząć życie towarzyskie. W tym samym roku wrócili do Krakowa, gdzie zbudowali pełen miłości dom.
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Wlastimil Hofman / Vlastimil Hofmann (Praga 1881 - Szklarska Poręba 1970) studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych - początkowo pod kierunkiem Floriana Cynka, później także u Jana Stanisławskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jacka Malczewskiego. W latach 1899-1902 uczył się jeszcze u Jeana Léona Gérôme’a w paryskiej École des Beaux-Arts. W czasie I wojny światowej przebywał w Pradze i w Paryżu; od 1920 stale mieszkał w Krakowie. Dużo wystawiał; należał do wielu stowarzyszeń twórczych - był współzałożycielem „Grupy Pięciu” (1905) i „Grupy Zero” (1908), członkiem Związku Artystów Czeskich „Manes”, a od 1911 członkiem Tow. Artystów Polskich „Sztuka”. W czasie II wojny światowej poprzez ZSRR i Turcję przedostał się do Jerozolimy, skąd w roku 1946 wrócił do Krakowa. Od roku 1947 stale mieszkał w Szklarskiej Porębie. Hofman malował przede wszystkim fantastyczno-symboliczne kompozycje o motywach ludowych oraz sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Jego obrazy mimo bliskich analogii i powiązań ze sztuką Malczewskiego odznaczają się zawsze indywidualnym charakterem, stylem i nastrojem.
