Ludwik Leszko (1890-1957), Widok na Wisłę i klasztor kamedułów, 1941

olej, tektura, 50 x 66 cm,
sygn. l.d.: Leszko / 1941

Malarz, pedagog, uczeń J. Mehoffera w krakowskiej ASP (1908-1918, 1920/21), studia uzupełniał w Wiedniu. Podróżował do Francji, Włoch, Grecji, Turcji i Finlandii. Od 1913 uczył rysunku w krakowskich szkołach ogólnokształcących. Zajmował się publicystyką sportową, był działaczem Akademickiego Związku Sportowego. Wiele wystawiał w kraju i za granicą m.in. w: krakowskim TPSP, gdzie miał dwie wystawy indywidualne (1929, 1931), we Lwowie (1926, 1927), w Poznaniu oraz w TZSP w Warszawie (1930, 1931, 1934) , za granicą w Paryżu (1927), Bratysławie (1928), Londynie (1930) i Brukseli. Po 1945 r. należał do ugrupowania Krąg, uczył rysunku na Politechnice Krakowskiej. Artysta najczęściej podejmował tematykę pejzażową, malował widoki nadmorskie i góry, rzadziej portrety, akty i kompozycje figuralne. Posługiwał się techniką olejną i akwarelową.