Kredens, Niemcy, 1 poł. XVIII w.

Szafa o konstrukcji wieńcowej, prostopadłościenna, z dwuskrzydłowymi drzwiami ujętymi trzema pilastrami (środkowy z nich stanowi listwę przymykową prawego skrzydla), z 2 szufladami u góry, fornirowane palisandrem, różnymi gatunkami orzecha. Gzyms wieńczący wydatny, prosty, profilowany. Płyciny korpusu w formie prostokątnych, kasetonów, ograniczonych listwami, o powtarzającej dekoracji fornirowo-intarsjowej. Pilastry żłobkowe o wydatnym cokole i głowicy.

konstrukcja dąb, sosna; fornir – palisander, orzech, dąb
wys. 145 cm, dług. 176, głęb. 60 cm

Tego typu szafy pojawiły się w Holandii około połowy XVII w. i rozpowszechniły się w Europie północnej i środkowej. W zależności od zewnętrznych podziałów i sposobu dekoracji wyróżnia się wiele typów, nie zawsze zależnych od miejsca wykonania, do których m.in. należą szafy amsterdamskie, hamburskie, lubeckie i gdańskie. Były one meblami drogimi, prestiżowymi, umieszczanymi w reprezentacyjnych pomieszczeniach kamienic bogatego mieszczaństwa, zwanych wielkimi sieniami, a także w pałacach i znamienitszych dworach ziemiańskich.