Typ tetradrachmy wprowadzony przez Filipa II, z głową brodatego Zeusa na awersie, motywem, który po raz pierwszy pojawił się na monetach władców Macedonii. Wybity w Amfipolis. Mieście zajętym przez niego w 357 r. p.n.e., ważnym zarówno ze względów strategicznych, jak i faktu, że dało macedońskiemu królowi dostęp do złóż gór Pangajon.
Charakterystyczny typ, którego emisję kontynuowano również po śmierci Filipa II.
Awers: Głowa Zeusa w wieńcu laurowym, w prawo.
Rewers: Jeździec na koniu, z gałązką palmową, w prawo, w polach napis ΦIΛIΠ-ΠOY. Pod koniem monogram i litera Λ
Srebro, średnica 24,0 mm, waga 14,15 g.
Moneta wyjęta ze slabu - NGC Ch XF, Strike 5/5, Surface 3/5 [5782027-005]
![Filippo VI (1328-1350). Coniazione moderna dell'Angelo d'oro di Filippo VI [1640] (1972 circa), Monnaie de Paris per NI (Numismatique Internationale).](https://img1.one.bid/img/6476/1811819_1x.webp?1710716400)
![Filippo VI (1328-1350). Coniazione moderna dell'Angelo d'oro di Filippo VI [1640] (1972 circa), Monnaie de Paris per NI (Numismatique Internationale).](https://img1.one.bid/img/6476/1811819_2x.webp?1710716400)
