Jerzy Duda Gracz, PORTRET AGATY – 17, 1991

67,0 x 46,5cm - olej, płyta pilśniowa

67 x 46,5 cm - wym. w świetle ramy

sygn. l.d.: DUDA GRACZ . 1445/91 .

na odwr. na płycie nalepka autorska z danymi obrazu

Do obrazu dołączony jest certyfikat podpisany przez Agatę Dudę Gracz.

 

Czułe przedstawienia córki artysty Agaty Dudy Gracz – reżyserki i scenografki teatralnej – stanowią osobny dział w niezwykle bogatej galerii portretów malowanych przez Jerzego Dudę Gracza. Zupełnie różne od wnikliwych wizerunków pełnych wad rodaków, są rodzajem rodzinnej kroniki rejestrującej zmiany zachodzące w ukochanej jedynaczce – od wyglądu, przez stany emocjonalne, po cechy osobowościowe. Tak wspomina je ich główna bohaterka:

Portrety powstawały rok w rok jako urodzinowy prezent dla mnie. Stąd stały się zapisem mojego życia od dnia urodzin („Witaj córeczko“) aż do ostatniego, namalowanego dwa lata przed śmiercią Taty („Najwspanialszej córce świata...“). Po 18 roku życia powodem do powstania kolejnych portretów były zdarzenia, które były dla nas ważne: np. kiedy wyprowadziłam się z domu i zaczęłam studiować, kiedy się zaręczyłam, wyjechałam z Polski na 3 miesiące za granicę, miałam operację kolana, skończyłam historię sztuki i zaczęłam studiować reżyserię, zrobiłam swój pierwszy spektakl itp. (cyt. za: A. Duda Gracz, certyfikat autentyczności)

Obraz Portret Agaty – 17 był przedostatnim z serii portretów urodzinowych. Artysta, rezygnując z umieszczenia w nim rekwizytów odnoszących się do aktualnych przeżyć czy zainteresowań córki, skupił się głównie na oddaniu jej nastroju. Ujęta w półpostaci nastolatka – o bladej cerze i przenikliwym spojrzeniu błękitnych oczu – jest pogrążona w zamyśleniu. Wymowny gest podparcia ręką twarzy, świadczy o strapieniu i pewnej rezygnacji. Wprawne oko ojca – dającego sobie w tym przypadku prawo idealizować i rozpieszczać – nie pozwoliło jednak, by młodzieńcze rozterki przyćmiły urok i dziewczęcy wdzięk portretowanej. Malowane niezwykle swobodnie – tło, ubranie i burza złocistych loków dziewczyny – mienią się feerią zestawianych z wyczuciem plam barwnych wprowadzając do przedstawienia pewien optymistyczny akcent. Pojawienie się na rynku tak intymnego, dokumentującego wyjątkową więź łączącą oboje artystów, dzieła, jest z pewnością wydarzeniem dużej wagi.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

 

Jerzy Duda Gracz (Częstochowa 1941 - Łagów 2004)- malarz, rysownik, scenograf, pedagog. Dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach otrzymał w 1968. W latach 1976-82 był wykładowcą tej uczelni, następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). 
Jego malarstwo charakteryzuje się wirtuozerią warsztatową i dbałością o szczegóły. Uprawiał sztukę w szeroko pojętej konwencji realistycznej z dominującą deformacją postaci i groteską. Tworzył świat o demaskatorskim charakterze, posługując się językiem publicystyki i alegorii. Jest autorem kilku większych realizacji m.in. plafonu „Przemienienia” w kościele w Toporowie (1995) oraz cykli „Golgota Jasnogórska“ w klasztorze OO Paulinów w Częstochowie (2000/2001). Artysta ma w swoim dorobku ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Obrazy Jerzego Dudy Gracza znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.